تحقیق با موضوع استان قزوین و تاریخچه و اقلیم و اماکن دیدنی ان

تحقیق با موضوع استان قزوین و تاریخچه و اقلیم و اماکن دیدنی ان 

فرمت فایل : word

تعداد صفحات : word قایل ویرایش و اماده پرینت

استان قزوین با مساحتی معادل 15821 کیلومتر مربع در حوزه مرکزی ایران بین 48 درجه و 44 دقیقه تا 50 درجه و 51 دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و 35 درجه 24 دقیقه تا 36 درجه و 48 دقیقه عرض شمالی نسبت به خط استوا قراردارد. این استان از سمت شمال به استانهای مازندران و گیلان، از سمت غرب به استانهای زنجان و همدان، از سمت جنوب به استان مرکزی و از سمت شرق به استان تهران محدود می باشد.

این استان در دامنه جنوبی رشته کوههای البرز واقع شده که به دلیل داشتن ارتفاعات متعدد و بارندگی های متوسط از نقاط معتدل کشور به شمار می اید. مرتفع ترین کوههای استان «سیاهلان، کی جگین، سفیدکوه و سیاه کوه» بوده که حداکثر ارتفاع در کوههای شمال سیاهلان 4175 متر از سطح دریا می باشد. محدوده مرکزی و شرق استان را دشت تشکیل می دهد که شیب ان از شمال غرب به جنوب شرق امتداد دارد و در پایین ترین نقطه 1130 متر است. حداقل ارتفاع استان در شمال غربی و در بخش طارم سفلی و کناره های دریاچه سفیدرود با ارتفاع 300 متر از سطح دریا است.

بر اساس اخرین وضعیت تقسیمات کشوری در پایان سال 1382 استان قزوین دارای 4 شهرستان قزوین، تاکستان، بویین زهرا و ابیک، 20 شهر قزوین، اقبالیه، محمدیه، الوند، محموداباد نمونه، تاکستان، اسفرورین، ضیاء اباد، خرمدشت، اوج، شال، دانسفهان، بویین زهرا، رازمیان، معلم کلایه، ابگرم، ابیک، کوهین، بیدستان و ارداق، 18 بخش، 44 دهستان و 1210 ابادی می باشد که 878 ابادی ان دارای سکنه و 332 ابادی خالی از سکنه است. تغییرات ایجاد شده در تعداد ابادیهای استان نسبت به سالهای گذشته ناشی از اعمال مصوبات تقسیمات کشوری نتایج طرح اصلاح و بهنگام سازی پرونده ابادیها در اردیبهشت و خرداد ماه سال 1382 و نیز تغییرات حین اجرای سرشماری کشاورزی سال 1382 می باشد.

اب و هوا

سیستمهای هوایی موثر در استان عبارتند از: سیستم غربی و مدیترانه ای که بیشترین عامل بارندگی در استان را تشکیل می دهد و سیستم پر فشار شمال که عامل سردی و رطوبت می باشد. در استان دو جریان باد وجود دارد : جریان شمالی که از شمال غرب در جهت جنوب شرق می وزد و به باد (مِه) معروف است. جریان دیگر باد (شره) می باشد که از جنوب شرقی در جهت شمال غربی می وزد.

ابهای سطحی استان عمدتاً در دو حوزه ابریز جاری است. حوزه ابریز شمالی (سفید رود) وحوزه ابریز جنوبی (شور).

شرایط اقلیمی

تنوع اقلیمی استان و قابلیتهای ابی و خاکی زمینه خوبی برای کشت انواع محصولات گرمسیری در منطقه طارم سفلی و رودبار الموت و سایر محصولات سردسیری را در دیگر نقاط استان فراهم اورده است. کل اراضی قابل کشت استان حدود 470 هزار هکتار می باشد. میزان مراتع استان حدود 950 هزار هکتار در قالب مراتع درجه 1، 2 و 3 است.

جنگلهای استان در ارتفاعات 2 تا 3 هزار متری بخش الموت و طارم سفلی به صورت درختان پراکنده و ناننظم روییده که ذخیره گاه ژنتیکی درختانی مانند ارش، زالزالک، بلوط، گردوی وحشی.، الو جنگلی، بادام کوهی و پسته وحشی می باشد.

دژِکشوین

قزوین، شهری پادگانی بوده است. گفته اند شاپور دوم (معروف به شاپور ذوالاکتاف)، شاه ساسانی، 440 سال قبل از هجرت، پادگانی برای کنترلِ شورشیانِ ساکن در رشته کوه البرز بنا کرد و ان را «شادشاپور» نام نهاد. اعراب مسلمان در 24 هجری قمری به قزوین رسیدند و چون یارای جنگیدن در کوههای الموت را نداشتند در همان جا متوقف شدند. بنابراین، یک بار دیگر قزوین پادگانی نظامی شد و ســپاه مسـلـمـین در انجـا مـسـتقـر شـدنـد.

مراغیها امدند:

در این زمان، پس از تصرف شهر مراغه توسط اعراب مسلمان، جماعتی از این شهر به قزوین و مناطق کوهستانیِ اطراف کوچیدند که هنوز هم با عنوان مراغیها یا کله بزیها در قزوین و الموت زندگی می کنند.

باب الجَنّه

هجوم اعراب نتوانست ساکنان الموت را به پذیرش اسلام وادار کند. جنگ با این مردمان جسور و سختکوش نیز بسیار دشوار بود. گفته اند در این زمان احادیثی از زبان پیامبر در مدح قزوین و قزوینیان منتشر و این شهر از قول پیامبر گرامی اسلام «باب الجنه» (یا به فارسی، مینودر) نامیده شد. ساکنان الموت که بخشی از دیلمیان به شمار می رفتند، سرانجام به تدریج و به اختیار مسلمان شدند و اغلب به مذهب علویان و سپس شیعیان درامدند.

حکمرانیِ شیعیان

در قرن چهارم هجری دیلمیانِ شیعه، بر بخش بزرگی از ایران حکومت می کردند و قزوین نیز یکی از این مناطق بود.

برای مدتی صاحب ابن عَبّاد، وزیرِ دانشمند فخرالدوله ی دیلمی، به قزوین امد و بناهایی ارزشمند به جا گذاشت. پس از ان، تعدادی از نوادگان جعفر طیّار ــ عموی امام علی(ع) که در جنگ موته دو دست خود را از دست داده و به شهادت رسیده و به همین مناسبت پیامبر(ص) او را «طیّار» نامیده بود ــ به مدت شصت سال بر قزوین فرمان راندند.